بیایید یکدیگر را ببخشیم !

یکدیگر را ببخشیم،
زیرا
تا وقتى نبخشيده ایم،
انرژى حياتى وجودمان را صرف آن اتفاقاتی می كنیم که،
باعث رنجش ما شده است…

تا وقتى به آن اتفاقات فكر می كنیم،
در جائى از وجودمان،
انگار یک نيروئى بیرونی،
روح ما را به زنجیر کشیده و دست و دل و پای ما را بسته باشد
و امكان حركت را از ما گرفته باشد…!

وقتى دیگری را برای اتفاقات پیش آمده نمی بخشیم،
در واقع لياقت دريافت خود را از هستى پايين می آوربم.

وقتى نمی بخشیم،
آنگاه نمی توانیم از گذرگاه هستی گذر كنیم و در حرکت باشیم،
و این یعنی در همانجا كه هستیم باقى می مانیم!
و این سکون حتی آب زلال را هم به گند می کشاند…!

“پس ببخشیم تا آزاد شویم”

هيچ جا ارزش ماندن ندارد.
همه جا فقط مكانى براى گذر است.

به خاطر خودمان ببخشیم نه هيچكس ديگر.
چون می خواهیم خودمان را دوست داشته باشیم و نهايت خودمان را ببینیم…!